Νέος δίσκος από τον δραστήριο Michael Kiwanuka, που μετά τo πολύ καλό Love & Hate του 2016 και τα πετυχημένα singles "Cold Little Heart" και το ομότιτλο, περιόδευσε ασταμάτητα, κυκλοφόρησε live δίσκο και άρχισε από το φετινό καλοκαίρι να κυκλοφορεί νέα κομμάτια, προετοιμάζοντας μας για τον επόμενο του δίσκο. Ξεκίνησε σαν folk singer- songwriter με το Home Again του 2012, αλλά πλέον στην μουσική του έχει ενσωματώσει πολλά στοιχεία funk, soul και rock και με τον θαυματουργό Danger Mouse στην παραγωγή από το προηγούμενο άλμπουμ ο Kiwanuka συνεχώς εξελίσσεται. Και η εξέλιξη συνεχίζεται για τον Βρετανό με το νέο άλμπουμ του, Kiwanuka, που μου άφησε πολύ καλές εντυπώσεις η αλήθεια είναι.
Εδώ ο Kiwanuka πειραματίζεται πιο πολύ με ήχους σε επίπεδο παραγωγής ενώ υπάρχουν και μικρά interludes ανάμεσα στα κομμάτια του δίσκου που δείχνουν μια προσπάθεια να δοθεί στο άλμπουμ μια συνοχή και μια αφήγηση. Πιστεύω πως ο δίσκος θα μπορούσε να ο δίσκος να σταθεί και χωρίς αυτά αλλά όπως και να χει ο πειραματισμός δεν έβλαψε ποτέ κανένα, ειδικά στην περίπτωση που υπάρχουν ακόμη καλές συνθέσεις και δεν μας αποσπούν στο να τις εκτιμήσουμε. Και έχει απ' αυτές το Kiwanuka.
Σίγουρα το εναρκτήριο "You Ain't The Problem" με τα congas και τον ξεσηκωτικό του ρυθμό, το "Rolling" με την κλασική μπασογραμμή με τον δίσκο να ξεκινάει δυναμικά μ' αυτά τα δύο. Συνεχίζει με την πολύ καλή μπαλάντα "I've Been Dazed", με τα έντονα reverb της και τα πολύ ωραία δεύτερα φωνητικά και φτάνουμε στο "Piano Joint" και το πρώτο intro-interlude του δίσκου.
To "Piano Joint(This Kind Of Love)" είναι μια μπαλάντα με πιάνο που έχει μια εξαιρετική μελωδία και πολύ ωραίο χτίσιμο όσον αφορά την ενορχήστρωση. To "Living In Denial" είναι από τα αγαπημένα μου, με ωραία πνευστά και πιασάρικα δεύτερα φωνητικά, όπως και το "Hero" που μας πάει λίγο προς την folk με το χαρακτηριστικό κιθαριστικό hook του και το ρεφρέν του "Am I a hero?/Am I a hero now?". Είναι που χει βάλλει το χεράκι του ο Danger Mouse και δεν μπορώ παρά να παραδοθώ στην τέχνη του.
Από κει και πέρα χάνω λίγο το ενδιαφέρον μου, το άλμπουμ γίνεται πιο μελαγχολικό και ψυχεδελικό με έναν σκοτεινό τρόπο. Το "Hard To Say Goodbye" κινείται σ' αυτό το ύφος, έχει μια αρκετά κινηματογραφική εισαγωγή και είναι γύρω στα εφτά λεπτά. Δεν υπάρχει κακό κομμάτι απλά τα υπόλοιπα περνάνε λίγο αδιάφορα. Και η ερμηνεία του Kiwanuka συμβάλλει σ' αυτό καθώς κουράζει λίγο μέσα στην μελαγχολία της.
Όπως και να χει ο Kiwanuka είναι ένας πολύ αξιόλογος καλλιτέχνης και φαίνεται πως σιγά σιγά αρχίζει να κάνει πιο σίγουρες κινήσεις, όσον αφορά τους στίχους, την παραγωγή και την μουσική του. Το Kiwanuka έχει εξαιρετικές συνθέσεις και αν σας αρέσει ο κλασικός ήχος της motown, της 70's soul και της psych-funk των late 60's σίγουρα θα τον εκτιμήσετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου