Οι βρετανοί The Wytches, έχουν μια πολύ ενδιαφέρουσα γκάμα επιρροών, τις οποίες έχουν επεξεργαστεί με πολύ ενδιαφέρον τρόπο. Στη μουσική τους ακούω ψυχεδέλεια, surf, garage-punk ή και horror punk, lo-fi, με κάποιες indie πινελιές και ο τραγουδιστής τους ενίοτε ακούγεται σαν τον Jack White αλλά έχει στη φωνή του και κάτι το μακάβριο μπορώ να πω, κάτι που χαρακτηρίζει γενικότερα τον ήχο τους. Τα κομμάτια τους είναι συνήθως τρίλεπτα, με εναλλαγή ήσυχων μερών και εξάρσεων παράνοιας και τρόμου (!) Εντάξει το indie στοιχείο μετριάζει αυτά τα τόσο έντονα μέρη, οπότε δεν έχουμε να κάνουμε με μια τόσο ακραία και επικίνδυνη μπάντα, αλλά με μερικά πορωμένα 20χρονα που βγάζουν με πολύ πετυχημένο τρόπο αυτά τα συναισθήματα.
Και από άποψη τραγουδοποιίας δεν είναι άσχημοι, καθώς υπάρχουν αρκετά ενδιαφέροντα ριφάκια και μελωδίες στο δίσκο,(βλ. "Digsaw", "Weights And Ties") και όταν λέω στο δίσκο εννοώ στον μοναδικό που έχουν κυκλοφορήσει έως σήμερα, το Annabel Dream Reader του 2014. Τα "Burn Out The Bruise" και "Beehive Queen" θυμίζουν έντονα Arctic Monkeys του Favorite Worst Nightmare και είναι πολύ καλά, το "Grave Dweller" έχει εκείνο το φρικιαστικό hook " Why are you coming after meeee?" και τα σπάει επίσης ενώ πολύ καλό είναι και το "Digsaw".
Στην πορεία πέφτουν οι ρυθμοί και οι εντάσεις χαμηλώνουν ώστε να φανούν και οι μελωδικές ικανότητες του γκρουπ, όπως πχ. στο "Weights And Ties" που ήδη ανέφερα, το κομμάτι με το οποίο κόλλησα μαζί τους, ώσπου στο 13ο και τελευταίο τραγούδι του δίσκου το "Track 13" πιάνουν τις ακουστικές και μας αποχαιρετούν μ' αυτό το συμπαθητικό folk κομμάτι.
Περιμένω με ενδιαφέρον τον επόμενο τους δίσκο, καθώς θέλω να δω τι άλλο θα εντάξουν στον ήχο τους και πόσο μπορούν να τον προχωρήσουν. Τσεκάρετε τους...
Και από άποψη τραγουδοποιίας δεν είναι άσχημοι, καθώς υπάρχουν αρκετά ενδιαφέροντα ριφάκια και μελωδίες στο δίσκο,(βλ. "Digsaw", "Weights And Ties") και όταν λέω στο δίσκο εννοώ στον μοναδικό που έχουν κυκλοφορήσει έως σήμερα, το Annabel Dream Reader του 2014. Τα "Burn Out The Bruise" και "Beehive Queen" θυμίζουν έντονα Arctic Monkeys του Favorite Worst Nightmare και είναι πολύ καλά, το "Grave Dweller" έχει εκείνο το φρικιαστικό hook " Why are you coming after meeee?" και τα σπάει επίσης ενώ πολύ καλό είναι και το "Digsaw".
Στην πορεία πέφτουν οι ρυθμοί και οι εντάσεις χαμηλώνουν ώστε να φανούν και οι μελωδικές ικανότητες του γκρουπ, όπως πχ. στο "Weights And Ties" που ήδη ανέφερα, το κομμάτι με το οποίο κόλλησα μαζί τους, ώσπου στο 13ο και τελευταίο τραγούδι του δίσκου το "Track 13" πιάνουν τις ακουστικές και μας αποχαιρετούν μ' αυτό το συμπαθητικό folk κομμάτι.
Περιμένω με ενδιαφέρον τον επόμενο τους δίσκο, καθώς θέλω να δω τι άλλο θα εντάξουν στον ήχο τους και πόσο μπορούν να τον προχωρήσουν. Τσεκάρετε τους...
