La Llorona- Όταν πίσω από ένα τραγούδι κρύβονται φαντάσματα

Ακούγοντας το φετινό άλμπουμ της Μεξικανής τραγουδοποιού Natalia Lafourcade, Musas Vol 2, ξεχώρισα το κομμάτι "La Llorona", το οποίο με ένα γκουγκλάρισμα έμαθα ότι είναι διασκευή ενός παραδοσιακού μεξικάνικου τραγουδιού, με το οποίο έχουν συνδεθεί δύο ερμηνεύτριες: H Chavela Vargas, η οποία το τραγούδησε και για την ταινία Frida (2002), που παρουσιάζει τη ζωή της Frida Khalo και η Ισπανίδα τραγουδίστρια Raphael, που το ηχογράφησε στα μέσα της δεκαετίας του '60.

Ο τίτλος του κομματιού μεταφράζεται ως η γυναίκα που κλαίει, και προέρχεται από τους αρχαίους μύθους του Μεξικού και της νότιας Αμερικής, με τους περισσότερους στίχους να έχουν συντεθεί κατά τη διάρκεια της μεξικανικής επανάστασης (1910-1920).
Σύμφωνα με τον μύθο, έχουμε να κάνουμε με το φάντασμα μιας γυναίκας που έπνιξε τα παιδιά της στο ποτάμι και συνειδητοποιώντας την πράξη της πνίγηκε και η ίδια αλλά η ψυχή της έμεινε εκεί καταδικασμένη να τα ψάχνει μέσα στο ποτάμι. Από τότε όποιος κατά τύχη ακούσει το πνεύμα της γυναίκας αυτής να κλαίει πρέπει να φύγει το γρηγορότερο δυνατό καθώς το κλάμα της μπορεί να προκαλέσει κακοτυχία ή ακόμη και θάνατο.
Ο μύθος χρησιμοποιείται στο Μεξικό από τους γονείς, όταν θέλουν να τρομάξουν τα παιδιά τους, καθώς η Llorona, δείχνει να έχει μια ιδιαίτερη προτίμηση στα παιδιά, αφού νομίζοντας πως είναι τα δικά της δεν διστάζει να τα πνίξει. Αυτή η ιστορία έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης για πολλές ταινίες τρόμου μέσα στα χρόνια και η φιγούρα της όμορφης αλλά καταραμένης γυναίκας που η ψυχή της έχει στοιχειώσει κάποια περιοχή, κάποια λίμνη ή κάποιο σπίτι είναι αρκετά οικεία.
Η Μεξικάνικη ταινία του 1961 The Curse of the Crying Woman, παρουσιάζει την ανάσταση της La Llorona και υπάρχουν αρκετές αναφορές στην ποπ κουλτούρα είτε του ονόματος της είτε της ιστορίας της (π.χ. στο πιλοτικό επεισόδιο της σειράς Supernatural ).
Πάντως στο τραγούδι η Natalia είναι γλυκύτατη και το τραγούδι δεν θα το έλεγα καθόλου τρομακτικό, όπως η ιστορία της La Llorona. Ίσως λιγάκι μελαγχολικό και σίγουρα το μυαλό σου δεν πάει σε φαντάσματα πόσο μάλλον αν δεν ξέρεις ισπανικά.

Εγχώριες Γκαραζοψυχεδέλειες

Τον τελευταίο καιρό η εγχώρια ροκ σκηνή είναι στα πάνω της και αυτό αποδεικνύουν οι κυκλοφορίες από The Last Drive, The Sound Explosion και Chickn.
Οι ιστορικοί πλέον Last Drive, κυκλοφόρησαν ομότιτλο άλμπουμ στις 20 Απριλίου από την Labyrinth of Thoughts και την The Lab Records. Δεν έχω ακούσει ολόκληρο τον δίσκο, αλλά από τα 4 κομμάτια που είχα την τύχη να ακούσω, μου έκανε εντύπωση η σύγχρονη παραγωγή που πραγματικά αναδεικνύει όλα τα όργανα των Drive καθώς και τα φωνητικά. Πολύ δυνατή και καθαρή παραγωγή και για του λόγου το αληθές ακούστε το "Always the Sun" που μάλλον είναι και ένα από τα καλύτερα κομμάτια τους ever. Τα γρέζια του Καρανικόλα, οι κιθάρες "ζαλίζουν" ενώ μπάσο και τύμπανα ακούγονται όπως πρέπει. Οι Drive πλήρως προσαρμοσμένοι στα σύγχρονα δεδομένα, χωρίς να χάνουν την ταυτότητα τους. Όπως άλλωστε έκαναν πάντοτε, όπου παρά τη φάση που περνούσαν παρέμεναν πάντα οι Last Drive.

Άλλη μια ιστορική garage μπάντα από τα 80's, οι Sound Explosion, έχουν κάνει ξανά αισθητή την εμφάνιση τους τα τελευταία χρόνια. Κυκλοφόρησαν έναν hardcore revival δίσκο, (The Explosive Sounds of…  – The Sound Explosion), τώρα τον Απρίλη από την Lost in Tyme Records. Εξαιρετική παραγωγή και εδώ, πεντακάθαρη. Κιθάρες, πλήκτρα, ντραμς όλα βγαλμένα από τα 60's αλλά δοσμένα φρέσκα εν έτει 2018. Και ωραία τραγούδια, πολύ καλά όπως το παρακάτω...

Και ας πάμε και σε ένα "σημερινό" συγκρότημα, τους Chickn. Μετά το πολύ καλό διπλό τους LP στην Inner Ear, που κυκλοφόρησε πριν δύο χρόνια, επέστρεψαν στις 11 Μαΐου ξανά στην ίδια εταιρεία με το  "WOWSERS!" . Ο δίσκος προσδιορίζεται ως acid glam, από τους ίδιους και είναι αρκετά εύστοχος χαρακτηρισμός, όπως φαίνεται και από την αισθητική του videoclip για το "Am I Cher?". Έντονοι, έως καταιγιστικοί ρυθμοί που αλλάζουν συνεχώς, πνευστά που μας οδηγούν κατευθείαν στον Frank Zappa (βλ. "Elevational Love of Frank Zappa"), μπλέκονται μαζί με γυναικεία δεύτερα φωνητικά και πάνω απ' όλα αυτά οι κιθάρες συνεχίζουν να βασιλεύουν γιατί δεν ξεχνάμε ότι ροκ παίζουνε στο κάτω κάτω οι Chickn. Επικρατεί ένας πανζουρλισμός καθ'όλη τη διάρκεια του άλμπουμ που ηρεμεί κάπως με το σχεδόν οκτάλεπτο "China Must Win" που πηγαίνει σε μια πιο αραχτή ψυχεδέλεια αλλά δεν αργεί και αυτό το κομμάτι να "τα παίξει". Μ' αρέσει ο καινούργιος τους δίσκος, και αναμένω πως και πως να τους δω live, καθώς η σωστή η rock n' roll μπάντα στο live φαίνεται!

10+1 δίσκοι που ξεχώρισα το 2017

Αν και κοντεύει Απρίλιος και πλέον η άνοιξε έχει μπει για τα καλά, θα κάνω τον απολογισμό του 2017, παραθέτοντας τα 11 άλμπουμ που ξεχώρισα για το 2017 μαζί με μια λίστα με επιλογές από γιουτούμπι. Από την ψυχεδέλεια των Black Angels, που την κρατάνε ακόμη ψηλά, μέχρι την ανατολίτικη καφρίλα των King Gizzard, που με το Banana μου κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον για πρώτη φορά σε δίσκο τους, έως το μεγαλύτερο όνομα του hip-hop στο πλανήτη αυτή τη στιγμή, τον Kendrick Lamar, αυτή η χρονιά είχε απ' όλα. 

Ξεχώρισα επίσης τον πανέμορφο δίσκο της τρομπετίστριας Yazz Ahmed, (ο αγαπημένος μου για φέτος), όπως πολύ όμορφοι ήταν και οι δίσκοι, του λίγο κλαψιάρη αλλά υπερβολικά ταλαντούχου Entrance, η επιστροφή των αγαπητών Fleet Foxes και ο σχεδόν θεραπευτικός δίσκος των Modal4 με το τοξωτό τανμπούρ του Ευγένιου Βούλγαρη σε πρώτο πλάνο.

Aπ' τους πιο όμορφους στους πιο σκοτεινούς και ηλεκτρονικούς δίσκους, όπως αυτόν του Arca, του κολομβιανού παραγωγού που βρίσκεται στο peak του αυτή τη στιγμη, και του εγγλέζου ομότεχνου του Forest Swords, οι οποίοι μας βυθίζουν στην δυστοπία της ψηφιακής εποχής. 

Τέλος, ξεχώρισα τον πολύ γουστόζικο neo-soul δίσκο των Αυστραλών The Meltdown και τον πολύ ενδιαφέρον punk δίσκο των Idles, που με το Brutalism κέρδισαν τους κριτικούς και αρκετούς νέους φαν. Άντε και του χρόνου...

1) The Black Angels- Death Song

2) King Gizzard & The Lizard Wizard- Flying Microtonal Banana

3) Kendrick Lamar- DAMN.

4) Fleet Foxes- Crack-Up

5) Arca- Arca

6) Forest Swords- Compassion

7) The Meltdown (self-titled)

8) Yazz Ahmed- La Saboteuse

9) Modal4 (self- titled)

10) Idles- Brutalism

11) Entrance- Book of Changes

https://www.youtube.com/watch?v=8YCxyLR6cv0&list=PLRafsAuGv11HF3Z34cU-dctZJqfX3XpxS