Κυκλοφόρησε το 2012 και ηχητικά σε πηγαίνει κατευθείαν στα τέλη των 60's, αρχές 70's, όπου η soul είχε μια ψυχεδελική και παράλληλα μια funk πλευρά. Κλασικά τα εφέ fuzz και wah είναι εδώ στις κιθάρες στα πλήκτρα, πνευστά και μια μπάντα που δεν σταματάει να γκρουβάρει. Επιρροές από Sly & The Family Stone, Isaac Hayes, Curtis Mayfield μεταξύ άλλων και άμεση αναφορά στον Ike Turner με το cover του "Thinking Back" και στους Funkadelic με το κομμάτι "There's A Riot Going On".
Τα covers είναι το "Bang Bang (My Baby Shot Me Down)" το "Thinking Back" που αναφέραμε και το "Sure Is Funny" από Lost Generation. Τα υπόλοιπα είναι originals και η μπάντα τα δίνει όλα. Ο δίσκος είναι διπλός, το οποίο σημαίνει ότι έχουμε και πολλά πράγματα που δεν χρειάζονται αλλά ας εστιάσουμε στο καλό υλικό.
Το ομότιτλο είναι ένα ωραίο ορχηστρικό feel-good psych-funk κομμάτι, το "Deception" ξεχωρίζει με την ωραία του πνευστά στην εισαγωγή και την πολύ ωραία ερμηνεία του Kelly Finnigan, ο οποίος έχει μια εξαιρετική φωνή για το είδος που υπηρετεί. Πάθος, ενέργεια και γκρούβα είναι τα στοιχεία που κάνουν τους Monophonics να ξεχωρίζουν παρότι ο ήχος τους δεν είναι κάτι το καινούργιο, και μας τα δίνουν απλόχερα.
Το "They Don't Understand" μ' αρέσει επίσης, ωραίος ρυθμός,πνευστά, φλάουτα και εδώ ωραία ερμηνεία, ενώ ακολουθεί το ορχηστρικό "Mirage" που είναι πιο κινηματογραφικό και πιο νοσταλγικό και δίνει μια διαφορετική νότα στον δίσκο. Το "Foolish Love" φαίνεται να είναι η κεντρική σύνθεση του άλμπουμ, είναι σχεδόν 8λεπτο με αρκετά afrobeat στοιχεία, δεύτερα φωνητικά, πολλά fuzz και ψυχεδελικά πλήκτρα και σίγουρα ξεχωρίζει.
Η κλασική πλέον εκτέλεση του "Bang Bang (My Baby Shot Me Down)" είναι εδώ όπως είπαμε και είναι πάρα πολύ καλή, ο τρόπος που έχουν δομήσει και ενορχηστρώσει το κομμάτι δείχνουν την ποιότητα των Monophonics. To χαλαρό "Tempation" μας οδηγεί προς το τέλος του ταξιδιού τους, ταξίδι στον χρόνο, στον κλασικό πολύχρωμο soul-funk ήχο τους και ταξίδι στο μυαλό όπως λένε και οι ίδιοι, που κοιτάζουν μπροστά με το "Keep Looking Ahead", τελευταίο κομμάτι-επίλογο στον δίσκο. Πρωτοκλασάτη funky-soul μπάντα οι Monophonics, όπως πρέπει να είναι μια μπάντα του είδους τους και το In the Brain ένα άλμπουμ που μπορεί να σταθεί στα κλασικά του είδους.
