Απλά πράγματα από τον Angus Stone. "Είσαι δική μου, είμαι δικός σου, ας μη χάνουμε χρόνο."
Λίγοι στίχοι και ένα μικρό ρεφρέν για να καταλάβει πως μάλλον είναι η μοναδική.
Από το Down The Way του 2010.
Το ντοκιμαντέρ - ταινία Tonite Let's All Make Love In London του Peter Whitehead που γυρίστηκε το 1967 παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς παρουσιάζει μέσα από συνεντεύξεις και σπάνιο οπτικοακουστικό υλικό τα swingin' 60's στο Λονδίνο. Με κεντρικό άξονα την ποπ μουσική και την μόδα, το Λονδίνο αποτελούσε την πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης από τα μέσα προς τα τέλη της δεκαετίας του 1960 και η νυχτερινή του ζωή (που αποτελεί θέμα του ντοκιμαντέρ) ήταν κάτι καινούργιο για τους νέους.
Συνεντεύξεις με τον Mick Jagger και τον μάνατζερ των Rolling Stones, Andrew Loog Oldham, με την Charlie Christie, τον Michael Caine και τον Lee Marvin, που περιστρέφονται γύρω από την επανάσταση, την σεξουαλική απελευθέρωση, τον καινούργιο ρόλο των γυναικών και τα νυχτερινά clubs του Λονδίνου εναλλάσσονται με πολύ ενδιαφέρουσες σκηνές όπως αυτή του Eric Burdon και των Animals που ερμηνεύουν το "When I Was Young" στο στούντιο και του χαμού που έγινε στην συναυλία που έδωσαν οι Stones το 1966 στο Royal Albert Hall, όπου έπεσε αρκετό ξύλο.
Επίσης ακούγεται και μια πρώιμη εκτέλεση του καταπληκτικού "Interstellar Overdrive" από τους Pink Floyd. Το ντοκιμαντέρ τελειώνει με στίχους από το ποίημα του Allen GinsbergWho Be Kind To από τους οποίους δανείζεται και τον τίτλο του.
Tonite let's all make love in London
as if it were 2001 the years
of thrilling god
And be kind to the poor soul that cries in
a crack of the pavement because he
has no body
Prayers to the ghosts and demons, the
lackloves of Capitals & Congresses
who make sadistic noises
on the radio
Statue destroyers & tank captains, unhappy
murderers in Mekong & Stanleyville,
That a new kind of man has come to his bliss
to end the cold war he has borne
against his own kind flesh
Το πρώτο επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς Vinyl προβλήθηκε τη δευτέρα από το κανάλι HBO, μια σειρά που περιμέναμε με ανυπομονησία λόγω των ονομάτων στα credits (Jagger-Scorcese) αλλά και λόγω της εποχής στης οποίας θα μας μετέφερε (αρχές 70's στο Μεγάλο Μήλο).
Η σειρά μεταφέρει με ωραίο τρόπο το κλίμα της εποχής και σαν μεγάλος φαν τέτοιου είδους σειρών και ταινιών (βλ. Mad Men, Almost Famous) το πρώτο σχεδόν δίωρο επεισόδιο της σειράς μου κράτησε το ενδιαφέρον και μ΄έκανε να ανυπομονώ για το επόμενο.Το σκορσέζικο στοιχείο είναι έντονο (γκανκστεριλίκια, φόνοι που δίνονται με έναν φαιδρό τόνο βλ.Goodfellas) πολλά ναρκωτικά, σεξ, Νέα Υόρκη και πάρα πολύ μουσική(fuck yeah!). Άφθονη μουσική από τα 50's (όπου και γίνεται φόρος τιμής σε πολλούς blues και soul καλιτέχνες βλ. Otis Redding, Bo Diddley) μέχρι τα μέσα των 70's περίπου με το rock να κυριαρχεί αλλά να ακούμε funk, disco, soul μέχρι και ABBA. Η μουσική εξυπηρετεί το σενάριο σε μεγάλο βαθμό, όπως πχ. η μουσική των 50's χρησιμοποιείται για τις αναδρομές στο παρελθόν του ήρωα αλλά και του πως λειτουργούσε η παραγωγή δίσκων (βλ. Chess Records), και δίνει αυτό τον νοσταλγικό τόνο που μου πέρασε αυτό το επεισόδιο γα εκείνη την επόχη,στοιχείο που δεν θα μπορούσε να λείπει αφού δύο εκ των δημιουργών τα έζησαν όλα αυτά και ως ένα βαθμό τα αντιπροσώπευαν.
Ανυπομονώντας για το επόμενο επεισόδιο, θα ακούσω πολύ μουσική, ξεκινώντας από τα παρακάτω τρία κομμάτια που μου κόλλησαν απ' τη σειρά.
Ty Taylor - The World is Yours
Ο νεαρός Richie Finestra ανακαλύπτει έναν νέγρο bluesman στα 50's να παίζει αυτό το κομμάτι σ' ένα εστιατόριο. Φοβερά blues licks στην κιθάρα και μια πολύ δυνατή ερμηνεία σ'έναν τίτλο που θυμίζει Scarface (κι άλλες κόκες!).
Mott The Hopple - All The Young Dudes
Κλασσικό κομμάτι γραμμένο από τον David Bowie για τον Ian Hunter και την μπάντα του. Ύμνος για το glam της εποχής και αυτό το εναρκτήριο riff πάντα με ωθεί στο repeat.
New York Dolls - Personality Crisis
"All about that
Personality crisis you got it while it was hot But now frustration and heartache is what you got"
Αυτό το κομμάτι συνοψίζει όλο το επεισόδιο σε δύο στίχους.
