Muse: Το καλύτερο live act του πλανήτη;

Υποστήριζω τα τελευταία χρόνια ότι αν αξίζει να δει κάποιος ένα και μόνο live στη ζωή του σε μεγάλο στάδιο τότε πρέπει να δει τους Muse. Το χουν πάει πλέον σε άλλο επίπεδο. Έχουν δημιουργήσει ένα υπερθέαμα τα τελευταία χρόνια, με αποκορύφωμα την τελευταία τους περιοδεία. Πλέον όλα τους τα κομμάτια γράφονται για να ακουστούν σε μεγάλες αρένες και χιλιάδες κόσμου να τραγουδάει από κάτω τα κομμάτια τους ενώ ταυτόχρονα βομβαρδίζεται από αυτό το υπερθέαμα που προσφέρουν.

Στα πλαίσια λοιπόν της Drones World Tour μάθαμε τις προάλλες ότι οι Muse θα μας έρθουν στο Ejekt Festival στις 23 Ιουλίου, να παρουσιάσουν το υπερθέαμα τους στην πλατεία νερού στο Φάληρο (?). Τα πρώτα εισιτήρια είναι ήδη sold out και το rock (και όχι μόνο) κοινό πετάει στη σκούφια του για αυτό το μεγάλο live. 

Εγώ πάλι έχω μπει σε σκέψεις...Ναι μεν με κωλύει η τιμή του εισιτηρίου (πλέον έχουμε να κάνουμε με 50αρια) και από την άλλη είναι και το θέμα χώρου στην πλατεία Νερού. Πιστεύω πως μπορώ να τα ξεπεράσω και τα δύο αν βάλλω να δω το Live At Olympic Stadium για άλλη μια φορά και θυμηθώ γιατί θεωρούνται η μεγαλύτερη ροκ μπάντα του πλανήτη.

Ακολουθούν τα κομμάτια που θα θελα να ακούσω μεταξύ άλλων στην συναυλία (τα αυτονόητα παραλείπονται)...

Fury 

Αυτό εδώ το ανακάλυψα πρόσφατα. Κυκλοφόρησε μόνο στην ιαπωνική έκδοση του Origin Of Symmetry και οι Muse το έπαιξαν κάποιες φορές στην αντίστοιχη περιοδεία. Σκοτεινό ριφ,ανατολίτικες πινελιές, ο Bellamy πομπώδης στο ρεφρέν ως συνήθως το κομμάτι αυτό θα μπορούσε να είναι ένα Muse classic με λίγη προώθηση ακόμη.

Stockholm Syndrome

Κομματάρα από το Absolution μ' ένα ιλιγγιώδες ριφ, και κάθε μέρος του κομματιού να αλλάζει διάθεση και να σε αφήνει έρμαιο στις ορέξεις τις μπάντας και κυρίως στα φωνητικά καπρίτσια του Matt.

Muscle Museum
Οκ. Ξέρω πως δεν πρόκειται να το παίξουν, αλλά μπορώ να το βάλλω στη λίστα...Από το αδικημένο τους πρώτο άλμπουμ, κάτι η μπασογραμμή κάτι οι κιθάρες, κάτι τα φωνητικά που γίνονται ένα με την κιθάρα στο σόλο, αυτό το κομμάτι είναι μελοδραματικό όσο δεν πάει αλλά και ένα από τα καλύτερα τους πριν τους πιάσει το σύνδρομο να κατακτήσουν τον κόσμο (αν και κάτι σκάρωνε από τότε ο Matt).

Unintended
Και αυτό από το ντεμπούτο τους - το Showbiz δηλαδή - είναι κατά την ταπεινή μου άποψη, η καλύτερη μπαλάντα τους. Με βάση την ακουστική κιθάρα ο Bellamy στο "I'll be there as soon as I can" ,με στέλνει με το falsetto του. Μάλλον μ' αρέσει γιατί είναι πολύ Radiohead και δεν έχω ακούσει κάτι εξίσου καλό στην δισκογραφία των Muse.

Sunburn
Αγχωτικό στα κουπλέ με το αρπέζ του πιάνου, όπου λατρεύω και το drumming του Dominic Howard, για να μπει σε ένα απ' τα καλύτερα ρεφρέν τους. και σ'ένα σόλο που δίνουν στο κομμάτι την αίσθηση ότι θα έχουμε εκτόξευση πυραύλου...(wtf?)

New Born 
Αυτό μάλλον θα το ακούσω και είναι σχετικά γνωστό...Οπότε θα αφήνω μόνο το λινκ...

Sing For Absolution 
Η διαστημική παραγωγή δίνει πολλά στο κομμάτι, που είναι ένα από τα πιο καλογραμμένα κομμάτια τους μελωδικά. Ρεφρενάρα, πιανιστικό κυρίως, τσουλάει ωραία ρε παιδιά. Ό,τι πρέπει για sing - along στο live.

Assassin 
Λοιπόν φτάνει με τις μπαλάντες και τα πιάνα... Οι Muse δεν είναι Coldplay. Θέλουμε να κάνουμε τους σβέρκους μας να πονέσουν και να χοροπηδήσουμε στην καλύτερη συναυλία της ζωής μας! Και θέλουμε να ακούσουμε κομμάτια σαν αυτό. Από το πιο Black Holes And Revelations που όχι μόνο ροκάρει αλλά φτάνει στα όρια του metal και είναι πολύ καλύτερο απ' ότι υπάρχει στο Drones απ' όπου θα ακούσουμε πολλά κομμάτια λογικά...

Butterflies and Hurricanes 
Θέλω να ακούσω για πεταλούδες και τυφώνες, θέλω να δω τον σπουδαιότερο rock περφόρμερ της εποχής μου να κάνει ότι έκανε το 2006 στο Wembley. Θέλω να δω μπροστά στα μάτια μου, πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει η φωνή του, πόσο θα με πορώσει με τους ήχους της κιθάρας του και θα ανάμεσα σ' όλα αυτά θα παίξει και ένα σόλο στο πιάνο που έχει σκαρώσει από τον Rachmaninoff.
Χωρίς να θέλω να αδικήσω τους Howard και Wolstenholme, για αυτόν τον άνθρωπο θα πάμε στη συναυλία (αν πάμε τελικά).