Δεν χωράει για μένα καμία αμφιβολία ότι οι Mastodon είναι η σπουδαιότερη heavy metal μπάντα της τελευταίας 15ετίας (ή και 20ετίας).Κρατώντας ψηλά τον πήχυ σε κάθε νέα τους δουλειά και εισάγοντας ταυτόχρονα καινούργια στοιχεία στον ήχο τους, συνεχίζουν να γράφουν κομματάρες και θα μπω στην δύσκολη διαδικασία να επιλέξω τα δέκα αγαπημένα μου αυτόν τον καιρό από την δισκογραφία τους. Αυτή η λίστα θα βοηθήσει και κάποιον αρχάριο με τη μουσική τους να καταλάβει περί τίνος πρόκειται και θα ενισχύσει ακόμη περισσότερο την αρχική μου δήλωση (χεχε!)
Tread Lightly
Το κομμάτι που ανοίγει το τελευταίο τους άλμπουμ Once More 'Round The Sun, ξεκινάει με μια ψυχεδελική εισαγωγή όπου ακουστικές και ηλεκτρικές κιθάρες μπλέκονται μαζί για μισό λεπτό περίπου μέχρι να μπούμε σε έναν καλπασμό και τον Troy Sanders να ξεκινάει με τα επικά φωνητικά "Thru the ages. All the weary and the blind...". Αγαπημένο σημείο ύστερα, όπου τραγουδάει "Off the venom. The center of our lives." και αργότερα "Recede your eyes. Sulk in disgust". Ακολουθούν τα επίσης επικά μέρη όπου τραγουδάει μαζί με τον Brann Dailor για να μπει η καταπληκτική ριφάρα στο 3:27 περίπου όπου θα οδηγήσει το κομμάτι ξανά στα κοινά μέρη των Dailor και Sanders για να πάμε στο outro και το μικρό σόλο του Brent Hinds. Σαν να ζαλίστηκα...
Dry Bone Valley
Από το The Hunter του 2011, αυτός εδώ ο κόμματος έχει και αυτός μια ψυχεδελοεισαγωγή, μέχρι να μπει η κύρια μελωδία του κομματιού παιγμένη από τις κιθάρες,με τον Dailor να χτίζει σιγά σιγά το κομμάτι για να μπει με τα καθαρά φωνητικά του. Στην πορεία να τα αφήσει στον Sanders και να τα αναλάβει ξανά στο "Where have I come to be..." και να καταλήξει στο "I wish i was still there". Α και ένα πολύ ωραίο wah-wah σόλο από τον Hinds.
March of the Fire Ants
Κάποτε οι Mastodon (δηλαδή στο Remission του 2002) έπαιζαν με πιο πολύ παραμόρφωση, χωρίς καθαρά φωνητικά και είχαν και πιο περίεργες δομές κομματιών. Πολλοί θα πουν ότι χάλασαν και εμπορευματοποιήσαν τον ήχο τους. Αηδίες! Απλά η μουσική τους ήταν πιο δύσπεπτη και όσο πιο δύσπεπτη άλλο τόσο συναρπαστική.
The Motherload
Η χιτάρα των Mastodon. Δεν παίζει να χει βγει καλύτερο metal hit από τότε που οι Slipknot ήταν στα καλά τους. Με το περίφημο πλέον βίντεο κλιπ, με τα ultra πιασάρικα riffs, με την μελωδία που σου κολλάει κατευθείαν στο μυαλό, τραγουδισμένη από τον Dailor (imho όταν τραγουδάει η μπάντα γράφει τα καλύτερα της κομμάτια) και η ρεφρενάρα "this time, this time. Things will work out just fine". Δεν θα ξαναμιλήσω για σολάρα του Hinds θα γίνω γραφικός.
Sleeping Giant
Από το Blood Mountain του 2006, αυτό εδώ το κομμάτι έχει ένα καταπληκτικό χτίσιμο για να μπούν τα cool κιθαριστικά μέρη στο 1:30 από τον Bill Kelliher. Μόνο αυτή η εισαγωγή έφτανε για να είναι άξιο αναφοράς το κομμάτι, αλλά οι Mastodon ποτέ δεν σταματούν και μας προμηνύουν το ξύπνημα του γίγαντα με τα φωνητικά των Sanders και Hinds.Το καταπληκτικό μέρος του Kelliher ξαναγυρνάει λίγο πριν το 3ο λεπτό και αφού τελειώνουμε με τα φωνητικά μπαίνουμε σ' ένα section που θυμίζει κάτι από alt metal των 90's ανάμεσα στο οποίο παρεμβάλλεται ακόμη ένα μέρος με τις κιθάρες να οργιάζουν ξανά. Και το κομμάτι είναι μόλις 5:36...
Mother Puncher
Το "Mother Puncher" ξεκινάει και νομίζεις ότι θα ακούσεις κάποια στοουνεριά, αλλά κάτι συμβαίνει, αυτό που ακούς δεν είναι stoner είναι κάτι άλλο και ξαφνικά γίνεται progressive metal με τον Dailor να ακολουθεί με τα drums τις κιθάρες των Hinds και Kelliher που έχουν παρανοήσει.Και κάπου στο 1:50 σε ανύποπτο χρόνο μπαίνουν τα βρώμικα φωνητικά του Sanders. Groove, Stoner, Progressive, Sludge τα μισά υποείδη metal σ' αυτό το κομμάτι και οι Mastodon τα αποδομούν όλα. Γι αυτό είναι οι καλύτεροι, γι αυτό τους αγαπάμε!
Oblivion
Αρχικά σκεφτόμουν να μην βάλλω κάτι από το Crack The Skye γιατί θα κατέληγε μία λίστα μόνο με κομμάτια από αυτό το άλμπουμ, αλλά τελικά θα βάλλω τα αγαπημένα κατόπιν αυστηρής επιλογής. Ξεκινάμε με το εναρκτήριο του άλμπουμ, το "Oblivion" που ξεκινάει μ' ένα πολύ απλό (και τόσο αποτελεσματικό) ριφάκι, και το απαραίτητο χτίσιμο να μας οδηγήσει στα κουπλέ όπου τη σκυτάλη παίρνει ο Dailor με τα φωνητικά του και μια progressive rock αύρα μπαίνει στο κομμάτι. Ο Dailor την παραδίδει στον Sanders για το pre-chorus και αυτός με τη σειρά του στον Hinds όπου τραγουδάει ένα από τα καλύτερα ρεφρέν των Mastodon. Η τριπλή επίθεση τους επαναλαμβάνεται (cause we want more!) και ακολουθεί ένα από τα καλύτερα σόλο του Hinds, το οποίο παίζει με δύο κιθάρες, η μια να σκάει στο αριστερό ηχείο και η άλλη στο δεξί(να που έγινα γραφικός τελικά). Και μετά πάλι αυτό το απίστευτο ρεφρέν ("Falling from grace. Cause I've been away too long..."). Τέτοια έμπνευση σε σύγχρονο συγκρότημα δύσκολα βρίσκεις...
Crack The Skye
Από το ομότιτλο άλμουμ, ξεκινάει με ένα επικό αρπέζ, μπαίνουν και τα ντραμς του Dailor, περνάμε σε άλλο ριφάκι με κιθαριστικές αρμονίες και κατ' ευθείαν στο κουπλέ "Blessed Visionary..." από τον Sanders που εναλλάσσεται με τα πιο μελωδικό "Deep within this endless void" από τον Dailor. Έχουμε και ένα τρίτο μελωδικό μέρος τραγουδισμένο από τον Scott Kelly των Neurosis (που συμμετέχει σε κάθε δίσκο τους) , σόλο πάνω από παραμορφωμένα φωνητικά, ψυχεδελική ατμόσφαιρα, μέσα από αρπεζ και πλέον οι Mastodon είναι (πάντα ήταν!) σε άλλο επίπεδο.
The Czar
Λοιπόν εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα επικό 11λεπτο κομμάτι. Είδαμε πόσα πράγματα μπορούν να χωρέσουν σε 5 λεπτά. Aν τους δώσεις και παραπάνω πολύ απλά απόλαυσε τη διαδρομή γιατί θα είναι πλούσια και γεμάτη εκπλήξεις. Τα αγαπημένα μου σημεία είναι όλη η εισαγωγή, κυρίως τα πλήκτρα στην αρχή που παίζουν την μελωδία - βασικό μοτίβο του κομματιού ("Don't stay run away. He has ordered assasination"), η παραλλαγή στο κουπλέ (It's your own fault.This is what you wanted"), ΤΟ ριφ που σκάει στο 3:45 γιατί πολύ χαλαρά ήταν τα πράγματα ως τώρα, το σχεδόν funky μέρος με τον Sanders στα φωνητικά που ακολουθεί...Πφφ,νομίζω πως πάλι περιγράφω όλο το κομμάτι. Ξεχάστε τα αγαπημένα σημεία...Είναι ένα αψεγάδιαστο αριστούργημα! Α! Ξέχασα το καλύτερο ριφ των Mastodon στο 7:27!
The Last Baron
Μπλέξαμε με τσάρους και βαρόνους στο Crack The Skye, και οι Mastodon είναι στα καλύτερα τους. Αυτό εδώ είναι ακόμη μεγαλύτερο σε διάρκεια από το προηγούμενο (13 λεπτά παρακαλώ) και βάζουν δυο επικά κομμάτια στον ίδιο δίσκο γιατί απλά μπορούν. Τωρά εδώ τι να περιγράψω; Εδώ γίνεται χαμός. Καταπληκτικές μελωδίες, ριφάρες, μέρη που έρχονται από εκεί που δεν το περιμένεις, πολύ ωραίο το μελαγχολικό feeling που δίνουν οι ακουστικές κιθάρες, μέχρι που ακούς σε κάποια στιγμή μέχρι και κάτι μεταξύ Zappa και Rush, σχεδόν jazz-rock στο 5:57! Τρέλα!
Υ.Γ. Όχι, δεν βάζω κάτι από το Leviathan δεν έχω καταφέρει να το εκτιμήσω ακόμα. Ίσως στο μέλλον ακολουθήσει και άλλη λίστα, χαλαρά μπορώ να βάλλω άλλη μια ντουζίνα..
Tread Lightly
Το κομμάτι που ανοίγει το τελευταίο τους άλμπουμ Once More 'Round The Sun, ξεκινάει με μια ψυχεδελική εισαγωγή όπου ακουστικές και ηλεκτρικές κιθάρες μπλέκονται μαζί για μισό λεπτό περίπου μέχρι να μπούμε σε έναν καλπασμό και τον Troy Sanders να ξεκινάει με τα επικά φωνητικά "Thru the ages. All the weary and the blind...". Αγαπημένο σημείο ύστερα, όπου τραγουδάει "Off the venom. The center of our lives." και αργότερα "Recede your eyes. Sulk in disgust". Ακολουθούν τα επίσης επικά μέρη όπου τραγουδάει μαζί με τον Brann Dailor για να μπει η καταπληκτική ριφάρα στο 3:27 περίπου όπου θα οδηγήσει το κομμάτι ξανά στα κοινά μέρη των Dailor και Sanders για να πάμε στο outro και το μικρό σόλο του Brent Hinds. Σαν να ζαλίστηκα...
Dry Bone Valley
Από το The Hunter του 2011, αυτός εδώ ο κόμματος έχει και αυτός μια ψυχεδελοεισαγωγή, μέχρι να μπει η κύρια μελωδία του κομματιού παιγμένη από τις κιθάρες,με τον Dailor να χτίζει σιγά σιγά το κομμάτι για να μπει με τα καθαρά φωνητικά του. Στην πορεία να τα αφήσει στον Sanders και να τα αναλάβει ξανά στο "Where have I come to be..." και να καταλήξει στο "I wish i was still there". Α και ένα πολύ ωραίο wah-wah σόλο από τον Hinds.
March of the Fire Ants
Κάποτε οι Mastodon (δηλαδή στο Remission του 2002) έπαιζαν με πιο πολύ παραμόρφωση, χωρίς καθαρά φωνητικά και είχαν και πιο περίεργες δομές κομματιών. Πολλοί θα πουν ότι χάλασαν και εμπορευματοποιήσαν τον ήχο τους. Αηδίες! Απλά η μουσική τους ήταν πιο δύσπεπτη και όσο πιο δύσπεπτη άλλο τόσο συναρπαστική.
The Motherload
Η χιτάρα των Mastodon. Δεν παίζει να χει βγει καλύτερο metal hit από τότε που οι Slipknot ήταν στα καλά τους. Με το περίφημο πλέον βίντεο κλιπ, με τα ultra πιασάρικα riffs, με την μελωδία που σου κολλάει κατευθείαν στο μυαλό, τραγουδισμένη από τον Dailor (imho όταν τραγουδάει η μπάντα γράφει τα καλύτερα της κομμάτια) και η ρεφρενάρα "this time, this time. Things will work out just fine". Δεν θα ξαναμιλήσω για σολάρα του Hinds θα γίνω γραφικός.
Sleeping Giant
Από το Blood Mountain του 2006, αυτό εδώ το κομμάτι έχει ένα καταπληκτικό χτίσιμο για να μπούν τα cool κιθαριστικά μέρη στο 1:30 από τον Bill Kelliher. Μόνο αυτή η εισαγωγή έφτανε για να είναι άξιο αναφοράς το κομμάτι, αλλά οι Mastodon ποτέ δεν σταματούν και μας προμηνύουν το ξύπνημα του γίγαντα με τα φωνητικά των Sanders και Hinds.Το καταπληκτικό μέρος του Kelliher ξαναγυρνάει λίγο πριν το 3ο λεπτό και αφού τελειώνουμε με τα φωνητικά μπαίνουμε σ' ένα section που θυμίζει κάτι από alt metal των 90's ανάμεσα στο οποίο παρεμβάλλεται ακόμη ένα μέρος με τις κιθάρες να οργιάζουν ξανά. Και το κομμάτι είναι μόλις 5:36...
Mother Puncher
Το "Mother Puncher" ξεκινάει και νομίζεις ότι θα ακούσεις κάποια στοουνεριά, αλλά κάτι συμβαίνει, αυτό που ακούς δεν είναι stoner είναι κάτι άλλο και ξαφνικά γίνεται progressive metal με τον Dailor να ακολουθεί με τα drums τις κιθάρες των Hinds και Kelliher που έχουν παρανοήσει.Και κάπου στο 1:50 σε ανύποπτο χρόνο μπαίνουν τα βρώμικα φωνητικά του Sanders. Groove, Stoner, Progressive, Sludge τα μισά υποείδη metal σ' αυτό το κομμάτι και οι Mastodon τα αποδομούν όλα. Γι αυτό είναι οι καλύτεροι, γι αυτό τους αγαπάμε!
Oblivion
Αρχικά σκεφτόμουν να μην βάλλω κάτι από το Crack The Skye γιατί θα κατέληγε μία λίστα μόνο με κομμάτια από αυτό το άλμπουμ, αλλά τελικά θα βάλλω τα αγαπημένα κατόπιν αυστηρής επιλογής. Ξεκινάμε με το εναρκτήριο του άλμπουμ, το "Oblivion" που ξεκινάει μ' ένα πολύ απλό (και τόσο αποτελεσματικό) ριφάκι, και το απαραίτητο χτίσιμο να μας οδηγήσει στα κουπλέ όπου τη σκυτάλη παίρνει ο Dailor με τα φωνητικά του και μια progressive rock αύρα μπαίνει στο κομμάτι. Ο Dailor την παραδίδει στον Sanders για το pre-chorus και αυτός με τη σειρά του στον Hinds όπου τραγουδάει ένα από τα καλύτερα ρεφρέν των Mastodon. Η τριπλή επίθεση τους επαναλαμβάνεται (cause we want more!) και ακολουθεί ένα από τα καλύτερα σόλο του Hinds, το οποίο παίζει με δύο κιθάρες, η μια να σκάει στο αριστερό ηχείο και η άλλη στο δεξί(να που έγινα γραφικός τελικά). Και μετά πάλι αυτό το απίστευτο ρεφρέν ("Falling from grace. Cause I've been away too long..."). Τέτοια έμπνευση σε σύγχρονο συγκρότημα δύσκολα βρίσκεις...
Crack The Skye
Από το ομότιτλο άλμουμ, ξεκινάει με ένα επικό αρπέζ, μπαίνουν και τα ντραμς του Dailor, περνάμε σε άλλο ριφάκι με κιθαριστικές αρμονίες και κατ' ευθείαν στο κουπλέ "Blessed Visionary..." από τον Sanders που εναλλάσσεται με τα πιο μελωδικό "Deep within this endless void" από τον Dailor. Έχουμε και ένα τρίτο μελωδικό μέρος τραγουδισμένο από τον Scott Kelly των Neurosis (που συμμετέχει σε κάθε δίσκο τους) , σόλο πάνω από παραμορφωμένα φωνητικά, ψυχεδελική ατμόσφαιρα, μέσα από αρπεζ και πλέον οι Mastodon είναι (πάντα ήταν!) σε άλλο επίπεδο.
The Czar
Λοιπόν εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα επικό 11λεπτο κομμάτι. Είδαμε πόσα πράγματα μπορούν να χωρέσουν σε 5 λεπτά. Aν τους δώσεις και παραπάνω πολύ απλά απόλαυσε τη διαδρομή γιατί θα είναι πλούσια και γεμάτη εκπλήξεις. Τα αγαπημένα μου σημεία είναι όλη η εισαγωγή, κυρίως τα πλήκτρα στην αρχή που παίζουν την μελωδία - βασικό μοτίβο του κομματιού ("Don't stay run away. He has ordered assasination"), η παραλλαγή στο κουπλέ (It's your own fault.This is what you wanted"), ΤΟ ριφ που σκάει στο 3:45 γιατί πολύ χαλαρά ήταν τα πράγματα ως τώρα, το σχεδόν funky μέρος με τον Sanders στα φωνητικά που ακολουθεί...Πφφ,νομίζω πως πάλι περιγράφω όλο το κομμάτι. Ξεχάστε τα αγαπημένα σημεία...Είναι ένα αψεγάδιαστο αριστούργημα! Α! Ξέχασα το καλύτερο ριφ των Mastodon στο 7:27!
The Last Baron
Μπλέξαμε με τσάρους και βαρόνους στο Crack The Skye, και οι Mastodon είναι στα καλύτερα τους. Αυτό εδώ είναι ακόμη μεγαλύτερο σε διάρκεια από το προηγούμενο (13 λεπτά παρακαλώ) και βάζουν δυο επικά κομμάτια στον ίδιο δίσκο γιατί απλά μπορούν. Τωρά εδώ τι να περιγράψω; Εδώ γίνεται χαμός. Καταπληκτικές μελωδίες, ριφάρες, μέρη που έρχονται από εκεί που δεν το περιμένεις, πολύ ωραίο το μελαγχολικό feeling που δίνουν οι ακουστικές κιθάρες, μέχρι που ακούς σε κάποια στιγμή μέχρι και κάτι μεταξύ Zappa και Rush, σχεδόν jazz-rock στο 5:57! Τρέλα!
Υ.Γ. Όχι, δεν βάζω κάτι από το Leviathan δεν έχω καταφέρει να το εκτιμήσω ακόμα. Ίσως στο μέλλον ακολουθήσει και άλλη λίστα, χαλαρά μπορώ να βάλλω άλλη μια ντουζίνα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου