Πολύ καλό το Happier Than Ever της Billie Eilish. Δεν θα μιλήσω για το δεύτερο "δύσκολο" δίσκο (ουπς! ήδη μίλησα!) αλλά μπορώ να πω ότι η Billie δεν έπεσε ποιοτικά. Ίσως ο δίσκος να είναι πιο υποτονικός από τον πρώτο αλλά η παραγωγή είναι εξαιρετική για ακόμη μία φορά και ο Finneas με την Billie δοκιμάζουν διάφορα στυλ (bossa nova, techno, trip-hop), κάτι που τον κάνει λιγότερο συνεκτικό από τον πρώτο δίσκο αλλά του δίνει περισσότερη ποικιλία. Ο δίσκος είναι ομοιογενής κυρίως όσον αφορά την αφηγηματική του αλλά μουσικά τα κομμάτια έχουν έναν δικό τους κόσμο. Από όλα αυτά ξεχώρισα τα μισά και έχω να πω ότι...
... το "Therefore I Am" έμπαινε άνετα στον πρώτο δίσκο
... το "Billie Bossa Nova" είναι πιο πολύ του γούστου μου
...το "Happier Than Ever" αρέσει σε όλους αλλά σε μένα όχι
...το "Your Power" είναι το αγαπημένο μου (το λατρεύω)
...το "Getting Older" είναι το πιο ώριμο και το καλύτερο στιχουργικά
...το "Everybody Dies" είναι το πιο φιλοσοφικό
...το "Oxytocin" έχει την πιο sexy παραγωγή (σχεδόν techno)
..."Not My Responsibility" είναι το πιο relevant της εποχής μας με τους anti- body shaming στίχους.
Υπάρχουν και άλλα καλά κομμάτια όπως το single "Lost Cause", το "My Future" που το ακούμε από πέρσι ενώ ενδιαφέρον έχει και το "NDA", με τα υπόλοιπα να μην είναι άσχημα αλλά περνούν ψιλοαδιάφορα. Πολύ καλή δουλειά απ' την Eilish, συνεχίζει να δίνει την εναλλακτική ματιά που χρειάζεται στην mainstream pop, τόσο από πλευράς μουσικής και παραγωγής, όσο και στιχουργικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου